De wetenschapsfilosofie: een boeiende en lastig te ontrafelen wereld

Het duiden van wetenschappelijke hypothesen, stellingen en bevindingen, en dit combineren met hoe het wordt ontvangen en beleefd door mensen die zich niet in de wetenschap begeven. Dat zijn enkele van de hoofdthema’s die komen kijken bij de wetenschapsfilosofie. Dit is dus een werkveld waarin men een stuk verder gaat dan ‘louter; natuurkundige wetenschapsmethoden. De invloed van culturele, sociale, politieke en economische facetten wordt ook uitgebreid behandeld. Wie hierin geïnteresseerd is kan zijn of haar kennis verder verrijken door het lezen van boeken en manuscripten. Ook worden er soms interessante hoorcolleges georganiseerd. Een onderwerp dat daar zeker ter sprake komt is empirisme. Hieronder lees je daarover een korte inleiding.

Welke plek neemt empirisme in?

In de wetenschap speelt empirisme al een vooraanstaande rol, dus voor de wetenschapsfilosofie geldt dat ook. Empirisme zou je kunnen zien als een gedachtegang waarbij je uitgaat van het feit dat je kennis vergaart door te ervaren. In de wetenschap betekent dat dat je geponeerde stellingen toetst door deze aan ervaringen (proeven) te onderwerpen. En aan hoe meer experimenten je een stelling toetst, hoe meer je proef representatief wordt. Mocht elke proef een identiek resultaat opleveren, dan bereik je eens het moment dat je stelling betrouwbaar is. Wetenschappelijk bewijs is dan binnen handbereik, al dient een wetenschapper zich dus bewust te zijn van eventuele factoren (politieke, sociale, economische etc.) waardoor hij of zij mogelijk wordt beïnvloed.

Als je kennis en inspiratie wilt opdoen, bezoek dan hoorcolleges

Dat de wetenschapsfilosofie een vakgebied is dat lastig te ontwarren is, dat mag ondertussen wel duidelijk zijn. Om die reden is het voor geïnteresseerden juist aan te raden af en toe een hoorcollege te bezoeken. Hier doe je door andere mensen weer nieuwe inspiratie op; inspiratie waar je vervolgens thuis weer mee verder kunt.